Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 24.07.1996 gününde verilen dilekçe ile ölünceye kadar bakma akdine dayalı tapu iptali ve tescil, karşı davada ise ölünceye kadar bakım akdinin iptali, olmadığı takdirde tenkis istenmesi üzerine bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın reddine, karşı davanın kabulüne dair verilen 12.04.2007 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı-davalı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne, duruşma isteminin masraf verilmediğinden reddine karar verildikten sonra, dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü :

Dava, ölünceye kadar bakma sözleşmesine dayalı tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.

Karşı davada ise, muvazaalı yapıldığı ileri sürülen ölünceye kadar bakıp gözetme sözleşmesinin iptali, ikinci kademede ise, tenkis isteminde bulunul-muştur.

Mahkemece, muvazaalı yapıldığı saptanan sözleşmeye dayanılarak mülkiyet aktarımı istenemeyeceğinden asıl davanın reddine, muvazaa ile illetli 07.02.1994 günlü ölünceye kadar bakıp gözetme sözleşmesinin iptaline karar verilmiştir.

Hükmü, davacı ve karşı davalı temyiz etmiştir.

Kural olarak ölünceye kadar bakma sözleşmesine dayalı temlik işleminin muvazaa ile illetli olduğunun ileri sürülmesi olanaklıdır. En sade anlatımla, muvazaa irade ile beyan arasında kasten yaratılan aykırılık demektir. Böyle bir iddia karşısında aslolan tarafların akitteki gerçek ve müşterek amaçlarının saptanmasıdır. Gerçekten; bakım alacaklısının temliki İşleminde bakıp gözetilme koşulunun değil de bir başka amacın gerçekleştirme İradesi taşıdığı saptanırsa (örneğin, mirasçılardan mal kaçırma düşüncesi taşımakta ise), bu takdirde akdin ivazlı (bedel karşılığı) olduğundan söz edilemez. Akitte bağış amacının üstün tutulduğu sonucuna varılır. Bu takdirde de Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun 01.04.1974 tarih ve 1/2 sayılı kararı gündeme gelir.

Somut olaya gelince;

07.02.1994 günlü Ölünceye kadar bakıp gözetme sözleşmesinin konusu, bakım alacaklısının maliki olduğu 218, 224, 273, 286, 287, 383, 770 ve 772 parsellerdir. Bakım alacaklısının tüm mal varlığı, yukarıda parsel numaralan yazılan taşınmazlardan ibarettir. Bakım alacaklısı Ayşe, sözleşmenin yapıldığı 07.02.1994 tarihinde 84 yaşında olup, bu tarihten 1,5 yıl sonra ölmüştür. 01.04.1974 tarih ve 1/2 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında ortaya konulan ilkelere göre, tarafların ortak miras bırakanının yaşı, fiziki durumu, içinde yaşadığı ailenin genel durumu hep birlikte değerlendirildiğinde, tüm mal varlığını ölünceye kadar bakıp gözetme sözleşmesiyle asıl davanın davacısı SelamiVe temlik etmesinin gerçek nedeninin, ölünceye kadar bakıp gözetme sözleşmesi yapmak değil, diğer mirasçılardan mal kaçırmak olduğu açıktır.

Bütün bunlara göre, asıl davanın reddinde, karşı davanın ise kabul edilmiş olmasında usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, davacı ve karşı davalının bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun hükmün (ONANMASINA}

}, 29.04.2008 tarihinde oybirliği ile karar verildi.