|
|
Yargı Kararı Arama Motoru
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
BELEDİYEYE GELEN VERGİ VE MALİ YÜKÜMLERİN KANUNLA KOYULACAĞI İLKESİ KARŞISINDA DOĞALGAZIN, KULLANIM ARACI BAKIMINDAN HAVAGAZI İLE EŞ DEĞER OLARAK NİTELENDİRİLMESİ GEREKEN BİR GAZ YAKIT OLDUĞUNDAN BAHİSLE 2464 SAYILI BELEDİYE GELİRLERİ KANUNUNUN 34.MADDESİNDE KAPSAMINDA HAVAGAZI TÜKETİM VERGİSİNE TABİ TUTULAMAYACAĞI HK.< Yükümlü şirket tarafından ithal edilip belediye sınırları içindeki İGSAŞ'a (İst.Gübre San.A.Ş.) satılan doğalgaz için Elektrik ve Havaga- zı Tüketim Vergisi beyannamesinin verilmemesi sebebiyle 2464 sayılı Kanunun 34.maddesine istinaden Ocak 1990 dönemi için re'sen tarh edi- len Havagazı Tüketim Vergisinin terkini istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 34.maddesiyle, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 3/A ve 19.maddelerinin birlikte incelenmesinden, bir vergi alacağından söz edilebilmesi için vergi kanunlarında bir hükmün bulunması gerektiği, nitekim Anayasa'nın vergilendirme ile ilgili il- kelerini düzenleyen 73/3.maddesinde, vergi ve mali yükümlülüklerin ka- nunla konulacağı hükmünün yer aldığı, uyuşmazlık konusu olayda, doğal- gazın 2464 sayılı Kanunun 34.maddesinde yeralmadığı hususu tartışmasız olup, kanunsuz vergi olamayacağından maddede belirtilmeyen doğalgazın 34.madde kapsamında Havagazı Tüketim Vergisine tabi tutulmasının yasal dayanağının bulunmadığı, davalı idare herne kadar doğalgazın kullanım gayesi bakımından havagazı ile eş değer olarak nitelendirilmesi gere- ken bir gaz yakıt olduğundan bahisle 34.madde kapsamına girdiğini id- dia etmekte isede, elde ediliş ve vasıfları farklı bu iki gazın eş değerde eolduğu kabul edilemeyeceği gibi, vergi kanunlarında vergi yü- kümlülüğü yönünden hakkında hüküm bulunmayan hallerde kıyas yoluyla yorumlanarak genişletmeye gidilmesine olanak bulunmadığından, madde lafzında yer almayan doğalgazın, sırf kullanım gayesi esas alınarak 34.madde kapsamında Havagazı Tüketim Vergisine tabi tutulmasının müm- kün olmadığı gerekçesiyle kabul ederek, tarhiyatı terkin eden Kocaeli 2.Vergi Mahkemesinin 13.12.1993 gün ve K:1993/732 sayılı kararının bo- zulması istenilmektedir. Temyiz edilen Vergi Mahkemesi kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi. (DAN-DER; SAYI:90) (MT/NÇ) |
Bu site telif yasaları kapsamında koruma altındadır.
Site içeriğinin ticari amaçla kopyalanması ve kullanılması yasaktır.
Copyright 2010 BETA