7. Ceza Dairesi 2005/7854 E., 2006/13913 K.
BONO-ÇEK
KANUNUN ZAMAN BAKIMINDAN UYGULANMASI
KIYMETLİ EVRAK
POLİÇE
“İçtihat Metni”
4389 sayılı kanuna muhalefetten sanık, M….. hakkında yapılan
duruşma sonunda: Hükümlülüğüne dair İZMİR 2.Ağır Ceza Mahkemesi’nden
verilen 28.04.2004 tarihli hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanık
tarafından süresinde istenilerek dava evrakı Cumhuriyet
Başsavcılığının bozma isteyen 16.05.2005 tarihli tebliğnamesiyle
daireye verilmekle dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra Türk Milleti
adına gereği görüşülüp düşünüldü.
1-)29.1.1990 gün ve 20417 mükerrer sayılı Resmi Gazetede
yayımlanarak yürürlüğe giren 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin
3771 sayılı yasanın 3.maddesiyle yeniden düzenlenen 11/b maddesinde;
KİT personelinin, teşebbüslerin ve bağlı ortaklıkların paralarına
karşı işledikleri suçlardan dolayı memur sayılarak haklarında 765
sayılı TCK.nun 2 inci kitap üçüncü ve altıncı bablalarındaki
hükümlerin uygulanacağı kurala bağlanmış ve buna bağlı olarak Ziraat
Bakası personelinin banka parasını mal edinmesinin diğer koşulların
oluşması halinde zimmet suçunu oluşturacağı gözetilerek, 4389 sayılı
Bankalar Yasasının 22/11.maddesi yollamasıyla anılan banka
personelinin zimmet suçlarından daha ağır hükümler taşıyan 765
sayılı TCK.nun 202.maddesinin uygulanması gerekeceği kabul edilmiş
ise de; 25.11.2000 tarihinde yürürlüğe giren 4603 sayılı Kanunun
1.maddesinin 5.bendinde belirtilen 399 sayılı Kanun Hükmünde
Kararnamenin bankalar hakkında uygulanamayacağına dair hüküm
uyarınca TCK.nun uygulanması açısından memur sayılma olanağı
bulunmayan Ziraat Bankaları personellerinin Türk Ceza Kanununda
yazılı zimmet suçunu işleyemeyeceği, Dairemizce de benimsenen
Yargıtay Yüksek Ceza Genel Kurulunun 8.2.2005 gün ve 5-146-7 sayılı
kararında da belirtildiği üzere sanık hakkında 4389 sayılı Bankalar
Kanununun 22/3.maddesi gereğince uygulama yapılması gerekeceği
düşünülmeden uygulama yeri bulunmayan 765 sayılı TCK.nun 202 ve
müteakip maddeleri uyarınca ceza tayini,
Yasaya aykırı ve,
2-1.11.2005 gün ve 25983 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak
yürürlüğe giren 5411 sayılı Bankacılık Kanununun 168.maddesinin A
fıkrası ile “bu kanunun geçici maddelerindeki düzenlemeler hariç
olmak üzere 18.6.1999 tarih ve 4389 sayılı Bankalar Kanunu ile ek ve
değişiklikleri” yürürlükten kaldırılmış olup, 5411 sayılı Bankacılık
Kanunundaki düzenlemeler ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun
7.maddesi hükmü birlikte değerlendirilerek yeniden bir karar
verilmesinin gerekmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla
yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu
sebepten dolayı 5320 sayılı yasanın 8/1 maddesi gereğince yürürlükte
bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA,
6.7.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi. |